Dorastające dzieci chcą podkreślać swoją niezależność i indywidualność. Tym potrzebom towarzyszą niedojrzałe reakcje i zachowania, chwiejność emocjonalna, wahania nastroju, nerwowość, niechęć, a nawet agresja. Do tej pory kontakt z dziećmi był stosunkowo dobry, a zaczął się pogarszać, coraz częściej się kłócimy, coraz bardziej obwiniamy, a nasze zaufanie jest coraz mniejsze.
Dlaczego warto przeprowadzać rozmowy z dziećmi o emocjach?
Ponieważ pomaga dzieciom zbadać swoje uczucia i odnieść je do konkretnych sytuacji – co może wzbogacić doświadczenie. Doprowadzenie Cię do rzeczywistości: „decyzje, które podejmujesz, mają swoje konsekwencje”; rozwijanie samoświadomości; poszerzanie naszego słownictwa emocji (lepiej i trafniej nazywamy je emocjami); emocje, możemy się wiązać i zaprzyjaźniać; poznajemy zasady rządzące naszym relacje. Zaczynamy rozumieć własną osobowość i porównywać ją z innymi; dowiadujemy się, że nie wszyscy myślą i czują tak jak ja, i inaczej reagują – pokazując różnice w zachowaniu i reagowaniu ludzi oraz jak różnią się pragnieniami i różnicami w snach ; Mówiąc o emocjach, odkrywamy, że każdy ma swój wewnętrzny świat, uczucia i myśli, niezależne i niepowtarzalne – tak jak odciski palców na dłoniach.
Jak należy postępować?
Wyjaśnij, że uczucia mają swoje przyczyny, a sposób ich wyrażania w określony sposób pociąga za sobą konsekwencje (np. możemy próbować kłamać na temat wstydu, ale to ma konsekwencje…) – pozwól dzieciom ich doświadczyć Konsekwencje działań i sposób, w jaki wyrażają swoje emocje! Pokaż związek myśl-emocja-zachowanie – dzieci muszą widzieć, że emocje są wynikiem naszych myśli, nasze działania zawsze mają konsekwencje, uczmy wyrażać np. Decyzja o wyrażeniu złości poprzez zranienie innych bardzo daje mu zrozumienie, jak wpłynie to na jego relacje z innymi — co pomyśli, jak się poczuje, jak zareaguje. Unikajmy stereotypów – ludzie mają różny stopień wrażliwości i sami decydują, jak się zachować w danej sytuacji. Nie generalizujmy np. jeśli dziewczęta doświadczają więcej rzeczy, chłopcy tego nie odczują, bo to nieprawda. Odwołujmy się do bohaterów w literaturze – czytanie książek, opowiadań, bajek daje dzieciom możliwość rozpoznawania postaci, uczy rozwiązywania problemów, radzenia sobie z trudnymi doświadczeniami. Bądźmy dobrymi przewodnikami, dajmy przykład swoim postępowaniem. Okazujmy dzieciom nasze emocje, nawet jeśli są silne. Posłużmy się własnym przykładem, aby nauczyć je, że nie zawsze radzisz sobie ze swoimi uczuciami, czasem masz też zły dzień lub kłopoty, które sprawiają, że jesteś smutny lub zły – to uczy dzieci przeżywania smutku, porażki, paradoksalnie dało im siłę mógł obsłużyć. Porozmawiajmy z naszymi dziećmi o emocjach, których doświadczamy na co dzień i co nas cieszy, smuci, dziwi itp. Młodsze dzieci mogą rysować swoje uczucia, starsze dzieci prowadzić pamiętniki emocjonalne, pisać wiersze i opowiadania.
Kiedy dziecku na niczym nie zależy
Długotrwały brak zainteresowania czymkolwiek może być oznaką obniżonego nastroju lub nawet rozwoju depresji (często dotykającej młodzież w okresie dojrzewania. Często jednak takie objawy nie mają nic wspólnego z chorobą, są testem reakcji rodzica na zachowanie Uczciwa puszka List: Jeśli słyszysz, że nauka nie ma sensu (nie chce mi się uczyć), okaż zrozumienie: „Wiem, że nie zawsze chcesz się uczyć, nie wszystko jest łatwe i przyjemne” – tak jest radzimy poprosić dziecko o materiały, popracować wspólnie nad jakimś zadaniem lub wybrać dwa przedmioty, które są najważniejsze na studiach.Warto przeprowadzić w domu dyskusję o tym, co oferuje edukacja i jak to wpływa na zdobycie dobrej pracy.Brak motywacji zawsze ma swoje powody, może dziecko sobie z tym nie radzi Coś, może ma niską samoocenę, nie wierzy w siebie, czuje się niedoceniany, chce się skupić itp – powodów jest wiele, poznasz jak zrozumiesz Parametry.
