Histeria dziecka to koszmar rodzica. Nastolatki wyrażają swoje emocje w bardzo ekspresyjny sposób. Nie wykształciły jeszcze mechanizmów samokontroli i dopiero uczą się wyrażać swoje uczucia w społecznie akceptowalny sposób. Co zrobić, gdy dziecko wyraźnie wyraża złość, urządza spektakularną histerię? Przeczytaj, jak radzić sobie z histerią u dziecka.
Skąd u dziecka biorą się napady histerii?
Około drugiego roku życia dzieci zaczynają postrzegać siebie jako indywidualne jednostki. W każdej sytuacji stara się wyrazić własne zdanie, które często różni się od opinii jego rodziców. W wieku od 2 do 4 lat dzieci odkrywają moc słowa „nie”, nie tylko werbalnie, ale całym sobą. To bardzo ważny etap w rozwoju malucha, który płacze, krzyczy i tupie nóżkami, zaczyna uczyć się samodzielności i samodzielności. Dziecko chce decydować o tym, co jest dla niego ważne i ma trudności z dostosowaniem się do ograniczeń narzucanych przez dorosłych. W tym wieku dzieci są bardzo impulsywne i starają się osiągnąć swoje cele wszelkimi dostępnymi środkami. Fakt, że 12-latek bije, gryzie i tupie, ponieważ nie chce nosić wybranego przez nas swetra, nie jest niczym niezwykłym. Ta pozornie błaha rzecz, która ma nas pocieszyć, może być bardzo ważna. Nie tylko odmienne opinie mogą być przyczyną histerii u dzieci. Przyczyną takiego zachowania jest zwykle niepowodzenie. Dziecko nie radzi sobie jeszcze z porażką, więc kiedy inne dzieci nie chcą się z nim bawić zgodnie z jego planem, albo gdy jakieś czynności wykonuje gorzej niż jego rówieśnicy, może zacząć się denerwować i histeryzować. Kiedy coś pójdzie nie tak, wszyscy będą bardzo sfrustrowani. Dziecko po prostu robi rzeczy bardziej swobodnie i szczerze i nie może kontrolować swojego zachowania.
Jak radzić sobie z histerią dziecka
Najlepszym rozwiązaniem jest zapobieganie histerii u dziecka. Sytuacji konfliktowych nie da się jednak uniknąć i nie powinno się ich unikać. Szczególnie niedopuszczalne jest, aby dziecko ulegało lękowi przed ustawieniem „sceny”, np. w sklepie lub na placu zabaw i oceną przez osoby z zewnątrz. Pamiętajmy, że nasze dzieci dopiero nabywają umiejętności społeczne i są upoważnione do angażowania się w niekontrolowane zachowania, które nie wpływają negatywnie na jakość naszego rodzicielstwa. Rodzice powinni być przewodnikiem, prowadzącym dzieci przez trudne sytuacje. Unikanie ich z obawy przed oceną z pewnością nie przyniesie dziecku korzyści na dłuższą metę.
Porady dla rodziców
Jeśli zauważysz zbliżający się epizod histerii, spróbuj odwrócić uwagę dziecka – maluch jest zajęty zabawą, szybko zapomina o konflikcie i zmniejsza napięcie emocjonalne. Ale pamiętaj, nigdy nie powinieneś zmieniać swojej decyzji pod presją dziecka. Bardzo szybko nauczy się, że może nami manipulować i musi być bardzo trudno to odwrócić. Zawsze reaguj na złe zachowanie. Powiedz dziecku, że nie podoba ci się to, co robi i że porozmawiasz z nim, kiedy się uspokoi. Obserwuj swoje dziecko, ale nie irytuj się, bez względu na to, jak bardzo tupie, krzyczy i płacze. Nigdy nie śmiej się z zachowania dziecka. Prawdopodobnie myśleli, że to zabawne i wpadli w histerię, żeby zwrócić na siebie naszą uwagę. Jeśli zachowanie dziecka stanie się dla niego niebezpieczne, np. uderzy głową w ścianę lub zacznie biec ulicą, musimy w pierwszej kolejności zadbać o jego bezpieczeństwo. Nie krzycz, bo to tylko podsyci negatywne emocje dziecka. Spróbujmy przenieść go w bezpieczne miejsce, gdzie będzie mógł dać upust swojej złości bez narażania się na niebezpieczeństwo. Jeśli nie możemy, potrzymaj dziecko. Niestety, maluchom często trudniej jest się kontrolować w takich sytuacjach, ale pamiętaj, że bezpieczeństwo jest celem numer jeden.
