Czy uczycie swoje dzieci wdzięczności? Nie tylko proste, grzeczne „dziękuję”, ale szczera wdzięczność, która ma korzystny wpływ na nasze życie. To nie są plotki! Wdzięczność to zdolność zauważania i cieszenia się małymi rzeczami, które wydają się przyziemne, i utrzymuje nasze umysły w lepszej formie. Badania psychologów społecznych (m.in. z Uniwersytetu Kalifornijskiego) wykazały, że osoby wdzięczne czerpią z życia większą satysfakcję, są bardziej pewne siebie, szybciej radzą sobie z przeciwnościami losu i lepiej radzą sobie w społeczeństwie – mają bardziej optymistyczne i łatwiejsze relacje.
Czy sam umiesz być wdzięczny?
Przygotowując ten esej, zapytałem trzech moich przyjaciół, czy mogliby powiedzieć coś, za co są wdzięczni, na przykład powodzenia, Boga lub kogoś innego. Nie mogą. Chociaż mają zdrowe dzieci, pełną lodówkę, dom z ogródkiem, a pod choinką znajdują piękne prezenty. Nie doceniając tego, co mamy i ciesząc się z małych rzeczy, nie przekażemy tej umiejętności naszym dzieciom. Trudno będzie im zrozumieć znaczenie wdzięczności, jeśli zawsze wysłuchują skarg rodziców, są niegrzeczni i niezadowoleni z niczego. Ucząc nasze dzieci wdzięczności, nauczmy ją siebie. Dziękujmy tak często, jak tylko możemy – także naszym dzieciom. Wyraźmy im wdzięczność, jakiej od nich oczekujemy. W ten sposób dzieci zaczynają zauważać, że są ważne i mają proste rzeczy, które inni ludzie lubią i lubią. Jednocześnie będą chcieli odkryć więcej zachowań, które zadowolą osoby wokół nich.
Korzyści z odczuwania wdzięczności
Zastanówcie się wspólnie, czym jest prawdziwa wdzięczność i jak wpływa na nasze zdrowie i szczęście. Wdzięczność to sposób na docenienie tego, co mamy, zamiast ciągłego sięgania po następną rzecz w nadziei, że to nas uszczęśliwi. Dzięki uczuciu wdzięczności skupiamy się na tym „tu i teraz”, a nie na tym, czego nam brakuje. Podobno taka postawa poprawia nam nastrój i obniża poziom kortyzolu (hormonu stresu). Jeśli dziecko jest świadome pozytywnego wpływu wdzięczności na jego życie, będzie chętniej rozwijać tę umiejętność. Porozmawiaj o potrzebach, takich jak jedzenie, woda, odzież, zdrowie, schronienie i bezpieczeństwo, aby pomóc dzieciom dostrzec typowe powody wdzięczności, które mogą przeoczyć. Jeśli nie zawsze chcesz rozmawiać o swojej wdzięczności w szerszym gronie, ustal z dzieckiem gest wdzięczności, którego użyjesz zamiast słów.
Sposoby na naukę dziecka wdzięczności
Po przeczytaniu książki każdego wieczoru pomyśl z dzieckiem o tym, za co możesz być wdzięczny po zakończeniu dnia. Może tata naprawił zepsutą zabawkę, a może babcia przyniosła cukierki? Może to dlatego, że napisałam piękną pracę do szkoły (dzięki sobie) i cała rodzina jest zdrowa? Spróbuj wyjaśnić swojemu dziecku, dlaczego jesteś wdzięczny, że rozwiązałeś dzisiaj ważną sprawę w biurze i poproś dziecko, aby wyjaśniło, dlaczego jest wdzięczne. Rozmowa o tych małych radościach pozwala nam pamiętać przyjemniejsze wydarzenia dnia, ale także zaczyna je bardziej doceniać. Może to być drzewo wdzięczności z pniem wykonanym z papieru i gałęziami wykonanymi z kreatywnego drutu. Na tych gałęziach wszyscy macie „liście”, które są waszymi powodami do wdzięczności wypisanymi na waszych kartach. Nawet członkowie rodziny, którzy z tobą nie mieszkają, mogą dodawać swoje listy – na przykład dziadkowie będą przez telefon instruować swoje dzieci, co mają pisać na kartkach. Innym sposobem, aby pomóc Tobie i Twoim dzieciom w powiedzeniu, za co jesteś wdzięczny, jest założenie dziennika wdzięczności lub albumu ze zdjęciami, w którym rodzice zapisują, a małe dzieci rysują powody swojej codziennej radości.
